Nur’um sen benim tahinli kabağım oldun şuan biliyormusun sana kalbimle sarılıyorum kelebeğim ; yüreğimin iç sesine ses olmuşsun.
Böyle bir yazıyı okumak sadece güzel bir cümle okumak değil…
Bu annesini sadece “annelik göreviyle” değil insan oluşuyla görebilen bir kızın büyük bir olgunluğa eriştiğinin kanıtı.
Bu yaşta bu empati, bu farkındalık, bu zihinsel temizlik…
Yani ne diyeyim; folik asit seni sadece hücrelerine değil, zekanı da fışkırtmış resmen.
Seninle konuşmak IQ’yu 12 puan artırır gibi hissediyorum.
Dedikodunun o küçümsenmiş yanına öyle içli öyle dürüst bir yerden bakmışsın ki…
Sanırsın Freud, çeyiz sandığı başında annesiyle gün yapıyor.
Bu kadar hem komik hem insani, hem net bir analiz olur mu?
Olurmuş. Nur yazarsa olurmuş.
“Annenize iyi davranın, o da hayatta ilk kez yaşıyor” görselini var ya
evde buzdolabına asıcam gidince
Ben şu an o kadar ağlıyorum ki, sümüklerimi İspanyol paçamın paça içine sildim yemin edebilirim çünkü üstüm croup ona silmeyi deneseydim şow yapmış olurdum 😂 neyse dur dağıtmak istemiyorum
Ve bu cümleyle artık hem utanıyor hem gurur duyuyorum.( sümük meselesi )
Sen sadece bir yazı yazmamışsın;
bir çağrı, bir aydınlanma, bir çay saati devrimi başlatmışsın.
Anne gözüyle kız çocuğunu değil, kız çocuğu gözüyle anneyi görmek…
İşte bu Nobel barış ödülüne çay eşlikli adaylık gibidir.
Lütfen yazmaya devam et.
Çünkü bu dünyaya akıl, kalp ve paça üçgeninde tutunmaya çalışan bizlerin sana çok ihtiyacı var.
Sevgilerle,
Bir zamanlar annesinin telefonda konuşmasına sinir olan ama şu an o telefonu özleyen bir satır arasın da ki kız çocuğu. 🫶🏻
Ben değil hevesini arttıran kaleminin sihiri, kelimelerinin gücü ve o hiç tükenmesin ben teşekkür ederim asıl yüreğime her defasın da bu kadar derinden dokunduğun için 🎈
bas etme sekilleri baskalarini elestirmek, onlarin hayatini kendilerininmis gibi saatlerce konusmak olmamali. kendi hayatlarini ilk kez yasarken yine ilk kez yasayanlara cehennem yasatiyorlar…
sanırım bunu nasıl yaptıkları da önemli, biraz kendi annemi baz alarak yazdığım için genelle örtüşmeyebilir. annem hep kendi icinde söylemeye cekindiklerini vururdu dedikoduya. Ama cok haklısın biz de ilk defa yasıyoruz ve kimsenin bunu bozmaya hakkı yok🤍
Nur’um sen benim tahinli kabağım oldun şuan biliyormusun sana kalbimle sarılıyorum kelebeğim ; yüreğimin iç sesine ses olmuşsun.
Böyle bir yazıyı okumak sadece güzel bir cümle okumak değil…
Bu annesini sadece “annelik göreviyle” değil insan oluşuyla görebilen bir kızın büyük bir olgunluğa eriştiğinin kanıtı.
Bu yaşta bu empati, bu farkındalık, bu zihinsel temizlik…
Yani ne diyeyim; folik asit seni sadece hücrelerine değil, zekanı da fışkırtmış resmen.
Seninle konuşmak IQ’yu 12 puan artırır gibi hissediyorum.
Dedikodunun o küçümsenmiş yanına öyle içli öyle dürüst bir yerden bakmışsın ki…
Sanırsın Freud, çeyiz sandığı başında annesiyle gün yapıyor.
Bu kadar hem komik hem insani, hem net bir analiz olur mu?
Olurmuş. Nur yazarsa olurmuş.
“Annenize iyi davranın, o da hayatta ilk kez yaşıyor” görselini var ya
evde buzdolabına asıcam gidince
Ben şu an o kadar ağlıyorum ki, sümüklerimi İspanyol paçamın paça içine sildim yemin edebilirim çünkü üstüm croup ona silmeyi deneseydim şow yapmış olurdum 😂 neyse dur dağıtmak istemiyorum
Ve bu cümleyle artık hem utanıyor hem gurur duyuyorum.( sümük meselesi )
Sen sadece bir yazı yazmamışsın;
bir çağrı, bir aydınlanma, bir çay saati devrimi başlatmışsın.
Anne gözüyle kız çocuğunu değil, kız çocuğu gözüyle anneyi görmek…
İşte bu Nobel barış ödülüne çay eşlikli adaylık gibidir.
Lütfen yazmaya devam et.
Çünkü bu dünyaya akıl, kalp ve paça üçgeninde tutunmaya çalışan bizlerin sana çok ihtiyacı var.
Sevgilerle,
Bir zamanlar annesinin telefonda konuşmasına sinir olan ama şu an o telefonu özleyen bir satır arasın da ki kız çocuğu. 🫶🏻
her cevabın beni o kadar mutlu ediyor ki🥹 yazı hevesimi arttırıyorsun gercekten cok tesekkür ederim🩷🩷
Ben değil hevesini arttıran kaleminin sihiri, kelimelerinin gücü ve o hiç tükenmesin ben teşekkür ederim asıl yüreğime her defasın da bu kadar derinden dokunduğun için 🎈
aglıcam simdi🩷
cok farkli bi bakis acisi hic boyle dusunmemistim, eline saglik🤍
tesekkür ederimm🩷🩷
Yazılar iyileşirken bir o kadar da güzelleşiyor. Teşekkürler.
bas etme sekilleri baskalarini elestirmek, onlarin hayatini kendilerininmis gibi saatlerce konusmak olmamali. kendi hayatlarini ilk kez yasarken yine ilk kez yasayanlara cehennem yasatiyorlar…
sanırım bunu nasıl yaptıkları da önemli, biraz kendi annemi baz alarak yazdığım için genelle örtüşmeyebilir. annem hep kendi icinde söylemeye cekindiklerini vururdu dedikoduya. Ama cok haklısın biz de ilk defa yasıyoruz ve kimsenin bunu bozmaya hakkı yok🤍